-
1 uro|nić
pf vt książk. 1. (pominąć) to miss- nie uronił ani słowa z przemówienia he took in every word of the speech2. (utracić) to drop- nie uronił ani kropli płynu ze szklanki he didn’t spill a drop from the glassThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > uro|nić
См. также в других словарях:
uronić — dk VIa, uronićnię, uronićnisz, uroń, uronićnił, uronićniony 1. książk. «dać wypaść, upuścić; zgubić coś małego, drobnego» Nie uronił ani kropli płynu ze szklanki. Zbierać pióra uronione przez gęsi. ◊ Uronić łzę (łzy) «zapłakać» 2. książk. zwykle… … Słownik języka polskiego
